آیا باید از ابتلا به تیبی نگران شوید؟ میتوانیم به اکثر مردمی که در فنلند زندگی میکنند بگوییم: احتمالاً نیازی به نگرانی ندارید. تیبی یک بیماری کمیاب در فنلاند است و بیشتر افراد نیازی به نگرانی درباره آن ندارند.
افرادی که وقت بیشتری را با فردی که از تیبی ریه رنج میبرد گذراندهاند، بالاترین خطر ابتلا به تیبی را دارند. این گروه شامل افرادی است که مثلاً در همان خانه زندگی میکنند.
همچنین عوامل دیگری نیز بر روی خطر ابتلا تأثیر میگذارند. به عنوان مثال:
- آیا مدت زیادی در کشوری که تیبی رایج است زندگی کردهاید؟
- آیا تیبی در کشور مبدأ شما رایج است؟
- آیا در شرایط تراکم بالا زندگی کردهاید؟
- وضعیت سلامتی و ایمنی شما چگونه است؟
مرض توبرکلوز
نخیر، بدون در نظر داشت نژاد، جنس، سن، پیشه و حالت اجتماعی، هر کسیکه به این مرض مبتلا شود، آنرا انکشاف می دهد.
نخیر. از ده جوان یا بزرگسال صحتمند که مبتلا میشوند، یک تن آن به توبرکلوز قابل انکشاف مبتلا می گردد. تقریباً در نیم آنها در بین دو سال علایم این مرضی دیده می شود. نیم دیگر آنها توبرکلوز را در آینده های زندگی شان تجربه خواهند کرد.
بله. نوزادان و کودکان جوان یک سیستم ایمنی ضعیف دارند. اگر با باکتری توبرکولوز (TB) عفونت کنند، ممکن است به سرعت بیمار شوند و بیماری ممکن است تهدیدی برای زندگی آنها باشد. همچنین افراد جوان، حدود 15-20 ساله، خطر بیشتری از ابتلا به بیماری توبرکولوز دارند نسبت به بزرگترها.
بعضی از بیماریها یا درمانهای دارویی میتوانند سیستم ایمنی را ضعیف کنند. وقتی سیستم ایمنی فرد ضعیف میشود، بدن نمیتواند با باکتریهای توبرکولوز به خوبی مقابله کند. اگر باکتریها در بدن افرازش کنند، ممکن است بیماری توبرکولوز بروز کند. به همین دلیل احتمال ابتلا به بیماری توبرکولوز در این افراد بیشتر است.
چرا که عفونت اچآیوی (HIV) سیستم ایمنی را ضعیف میکند، افراد مبتلا به عفونت توبرکولوز و اچآیوی دارای خطر بسیار بالایی برای ابتلا به بیماری توبرکولوز در طول عمر خود هستند.
آزمایش اف ای وی به طور روزمره از هر بیمار توبرکولوز گرفته میشود.
افراد مبتلا به اچآیوی به احتمال بیشتری در مقایسه با افرادی که اچآیوی ندارند، عفونت توبرکولوز در مناطقی غیر از ریهها دارند. اگر عفونت اچآیوی در فرد درمان نشده باقی مانده و شخص به وضعیت ایدز برسد، بیماری توبرکولوز ممکن است به سرعت بروز کند. این بیماری میتواند به سرعت در سراسر بدن گسترش یابد و بسیار شدید باشد.
این به سن شخص، سیستم ایمنی او و در مورد کودکان کوچک به علت واکسیناسیون BCG متغیر است. کودکان کمتر از پنج سال که واکسیناسیون BCG را دریافت نکردهاند، ممکن است به سرعت بیمار شوند (حتی یک ماه پس از ابتلا به باکتری توبرکولوز).
بزرگترهایی که سیستم ایمنی طبیعی دارند ممکن است علائم را در 6 تا 12 ماه پس از ابتلا به توبرکولوز تجربه کنند، اما تأخیر ممکن است دههها طول بکشد. باکتریهای توبرکولوز ممکن است در بدن خوابیده باشند (عفونت توبرکولوز خفیف) و عفونت بعداً به بیماری توبرکولوز تبدیل شود هنگامی که سیستم ایمنی آنها به علت پیری، بیماریها یا داروها ضعیف میشود.
باکتریهای توبرکولوز میتوانند التهاب در هر عضوی ایجاد کنند، اما بیشتر اوقات ریهها را تحت تأثیر قرار میدهند. دو سوم موارد توبرکولوز موارد توبرکولوز ریه است.
متداولترین نوع توبرکولوز در محلهای دیگر به جز ریهها توبرکولوز گرههای لنفاوی است. فرد مبتلا به توبرکولوز ممکن است همزمان هم توبرکولوز ریه داشته باشد و هم توبرکولوز در محلهای دیگر از ریه.
علائم عمومی بیماری توبرکولوز شامل از دست دادن اشتها، کاهش وزن، خستگی، تعریق شدید در شب، سرماخوردگی یا تب میشوند. در مورد کودکان، توبرکولوز ممکن است به صورت رشد نامناسب و توسعه نادرست ظاهر شود.
علائم محلی بیماری توبرکولوز به نحوی است که به کدام قسمت از بدن تأثیر میگذارد. مهمترین علامت توبرکولوز ریه، سرفه است که بیش از سه هفته طول میکشد. با گذر زمان، سرفه ممکن است شدیدتری تبدیل شود. فرد ممکن است ترشحات زرد، قهوهای یا دارای اثر خون با سرفه تخلیه کند.
اگر شخصی توبرکولوز گرههای لنفاوی دارد، غده ملتهب بزرگتر میشود. معمولاً گره لنفاوی مبتلا در گردن واقع میشود، اما میتواند همچنین در بیابانها یا در شکم بیابانها باشد. به طور معمول، چنین گره لنفاوی معمولاً درد نمیآورد و احساس محکمی دارد. با پیشرفت بیماری، گره میتواند نرم و قرمز شود و درد داشته باشد. گاهی اوقات یک گره لنفاوی که به عضله تبدیل شده است، ممکن است پاره شود و عصارهای به پوست منتقل کند.