دواهای سل ممکن است اثرات جانبی داشته باشند. اگر هرگونه شک دارید، به پرستار یا پزشک خود اطلاع دهید.
بیشتر عوارض جانبی داروهای تی‌بی خفیف هستند و هنگام ادامه مصرف دارو یا با کاهش مصرف می‌توانند تسکین پیدا کنند. در میانگین، یک نفر از هر ده نفری که درمان معمولی تی‌بی را دریافت می‌کنند، عوارض جانبی شدیدتری دارند. در موارد چنینی، ممکن است لازم باشد موقتاً داروها را متوقف کرد.
مصرف دواهای سل و برخی دواهای دیگر به طور همزمان باید در نظر گرفته شود. بنابراین، مهم است که پزشک با تمام دواهای که شما مصرف می‌کنید (دوای دیابت، جلوگیری از لخته شدن خون، کانتراسپتیوها و غیره) آشنا باشد. اگر شما هرگونه داروی گیاهی یا مکمل غذایی مصرف می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا این دواها ممکن است با دوای سل به صورت نامطلوب تعامل داشته باشند.
اثرات جانبی خفیف داروهای سل بیشتر اتفاق می افتند و غیر مطلوب هستند، اما جلوگیری از ادامه مصرف داروها را نمی کنند. به شخص مسئول درمان خود اطلاع دهید تا سعی کنند راهی برای کاهش این عوارض پیدا کنند. اثرات جانبی خفیف عبارتند از:
- ادرار ، ترشحات دهانی یا اشک های رنگ نارنجی. این اثر توسط داروی rifampicin ایجاد می شود. لنز ها هم ممکن است رنگ پیدا کنند، بنابراین در طول درمان با rifampicin از آنها استفاده نکنید.قرمزی و خارش پوست در نور آفتاب. برخی از دواهای سل مانند pyrazinamide باعث حساسیت پوست به نور آفتاب می شوند. پزشک شما به شما پیشنهاد خواهد کرد از ضد آفتاب استفاده کنید یا پوست خود را محافظت کنید.
- آکنه به دلیل درمان با isoniazide ممکن است بدتر شود. این مشکل با درمان های موضعی برای جوش های پوستی درمان می شود.
- ریزش مو به دلیل درمان با isoniazide ممکن است رخ دهد. این مشکل پس از پایان درمان بهبود می یابد.
- ممکن است 2 تا 3 ساعت پس از مصرف داروهای rifampicine یا pyrazinamide سرخی و خارش فصلی صورت گیرد. این علائم با محصولات آنتی هیستامین قابل درمان هستند.
- سرخی دوره‌ای صورت همراه با سردرد، تپش قلب، افزایش یا کاهش فشار خون (که ممکن است منجر به عش کردن شود) با مصرف غذاهای حاوی تیرامین یا هیستامین در طول درمان با ایزونیازید مرتبط است. زمان شروع واکنش به صورت فردی است. با اجتناب از مواد غذایی زیر در طول درمان با ایزونیازید می‌توان واکنش را پیشگیری کرد:
- پنیرهای سنتی
- شراب قرمز
- ماهی تن
- سوسیس و کالباس خشک شده
- خستگی، مشکلات تمرکز، عصبانیت، نوسانات خلقی. برای مقابله با این علائم ممکن است به شخصی صحبت کردن و از پشتیبانی عزیزان یا همراهان کمک دریافت کنید.
- اختلالات خواب. این علائم با ورزش، کاهش مصرف کافئین و مصرف ملاتونین کاهش می‌یابد.
- خشکی دهان. به بهداشت دهان روزانه خود توجه کنید، به مقدار کافی آب بنوشید (حداقل ۱٫۵ لیتر / روز برای بزرگسالان). می‌توانید از محصولات موضعی برای خشکی دهان (بدون نیاز به نسخه پزشکی) یا روغن آشپزی یا روغن زیتون برای مرطوب کردن اغشته به اسیدهای چرب برای درمان استفاده کنید.
- طعم فلزی در دهان. جویدن آدامس زاکاریتول یا پاستیل گلو ممکن است علائم را کاهش دهد.
تأثیرات جانبی شدید نادر هستند، اما در صورت ظهور آنها، دواهای که مشکل را ایجاد کرده است، باید حداقل به طور موقت متوقف شود. اگر علائم زیر را مشاهده کردید، باید بلافاصله با فرد مسئول درمان یا خدمات اورژانسی تماس بگیرید:
- استفراغ و درد شدید شکم
- تغییر رنگ پوست یا بخش سفید چشم به زرد
- به دلیل هپاتیت ناشی از دواهای سل ممکن است این علائم رخ دهند. در طول درمان، عملکرد کبد از طریق آزمایش خون به‌طور منظم نظارت می‌شود.
- تب و آزار پوستی و حباب زدگی پوست
- تورم لثه، لب یا پلک‌ها و کوتاهی نفس
- درد شدید در مفاصل یا عضلات که جلوگیری از حرکت را دارد
- سرگیجه
- وزوز گوش یا بدتر شپن شنوایی
- کاهش میزان ادرار، رنگ ادرار به رنگ بسیار تیره تغییر می‌کند
- بدتر شرن بینایی
- تشنج
- توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهای عجیب)
- افکار خودکشی و تغییرات شدید مزاج
